Wczesne krzywdzenie dziecka wyrządza nieodwracalne szkody w jego układzie nerwowym, szczególnie podatnym na uszkodzenia właśnie w pierwszych latach życia. W tym czasie kształtują się podstawy dalszego funkcjonowania emocjonalnego, społecznego i poznawczego dziecka. Dziecko, która doświadcza  krzywdzenia lub zaniedbywania we wczesnym okresie życia, boryka się z wieloma późniejszymi trudnościami – związanymi z kontaktami z innymi ludźmi, brakiem wiary w siebie czy realizowaniem  swoich możliwości.

W badaniach dowiedziono empirycznie fakt powielania wzorców zachowań dorosłych przez dzieci. Osoby doświadczające w dzieciństwie krzywdzenia wchodząc w okres dorastania, stają się jednostkami kontrolującymi, agresywnymi, niezdolnymi do znajdowania w sobie pociechy w chwilach napięcia emocjonalnego. Widać zatem, iż schemat krzywdzenia, nieprzerwany interwencją odpowiednich służb, powtarza się w kolejnych pokoleniach.

Wczesne rozpoznawanie sygnałów krzywdzenia dziecka daje możliwość wczesnego podjęcia działań w celu pomocy jemu i jego rodzinie. Podejmowanie wczesnej profilaktyki i interwencji wobec zjawiska krzywdzenia jest więc działaniem priorytetowym.